Dette er ei novelle. Alle personar og hendingar er (heldigvis!) fiktive.

Det er framleis fullt dagslys ute klokka seks om ettermiddagen ute på Nordre Toppe – det desidert største burettslaget i Bergen, om ikkje på heile Vestlandet. Utanfor det lokale møtehuset stansar det ein liten kortesje på fem svarte luksusbilar. Dette er administrasjonen i det digre vikarbyrået KarmaCare, som skal ha firmafest i samband med at dei feite lønningane deira har tikka inn på kontoen. Denne moralsk forderva gjengen av psykopatar, narsissistar og seksuelle avvikarar er kledde i smoking og kjolar. Rundt halsane på dei bleike vampyrdamene glitrar det smykke av gull, sølv, perler og diamant.

To personar skil seg ut frå mengda ved å vere kledde på ein litt annleis måte. Ut av bilen stig Midazolam-Merete og kollegaen Katarzyna, som er kveldens tenestejenter. Dei er kledde i korte skjørt og har tettsitjande halsband med ein dinglande sølvring rundt halsane, i tillegg til sine vanlege smykke; Merete har som vanleg perler i øyra og eit sølvsmykke med eit diamantanheng forma som eit hjarte, Katarzyna har eit gullsmykke med eit kors. Rundt overkroppen har dei mørkeraude handkle. Dei to har ei viss aning om kva som er i vente, for i auga lyser det ei blanding av frykt og opphissing. Sistnemnde kjensle har nok mest å gjere med kor sinnssjukt godt betalt dei får for å vere med på denne festen. Ei heil månadslønn for å vere med denne gjengen i natt.

På døra heng eit skilt der det står med trykte gullbokstavar på mørkeraud bakgrunn:

Privat arrangement. KarmaCare.

To høge, kraftige menn i dress og solbriller står som dørvakter. Dei opnar døra for denne skaren av eliten, og Merete og Katarzyna trippar nervøst etter dei på høghæla sko. Sjefen deira Vicky, kledd i svart, tettsitjande, djupt utringa kjole og ein perle-choker, nappar handkleda av overkroppane på dei to damene med ei lett, leiken rørsle.

Merete og Katarzyna er topplause. Dei nakne puppane duvar og struttar i det dei går inn i lokalet. Alle vindauga er dekte med tjukke, mørkeraude teppe. Levande lys står og brenn på langbordet, som er dekt i ein svart duk. Ymse okkulte gjenstandar står til pynt på bordet. Eit altar har blitt oppretta borte ved scena. Ein diger plakat av eit pentagram heng der det kvite lerretet vanlegvis heng. Klassisk musikk blir spelt i bakgrunnen på ein LP-platespelar.

Ein overhead står stuva vekk i eit hjørne. Ingen kastar denne utdaterte tingesten eit nærare blikk.

KarmaCare-eliten set seg ved sine tilviste plassar ved bordet. Merete og Katarzyna står framme ved enden av bordet, der regionsjefen og sjefen deira Vicky sit. Der står dei på utstilling med hendene underdanig bak ryggen, slik at alle ser dei nakne puppane deira. Dei to bit seg nervøst i leppene medan dei kastar raske blikk til kvarandre.

Dørvaktene lukkar dørene og låser dei. So stiller dei seg opp med pokerfjes ved inngangen. Her slepp ingen verken inn eller ut før ved daggry i morgon.

Vicky snur seg mot Merete og Katarzyna og gjer eit kort nikk til dei. Dei to byrjar å skjenkje raudvin opp i glasa til gjestene. Ute på kjøkkenet står kveldens mat, lykkeleg uvetande om kva som skal skje.

«Ja, då ønskjer eg velkomen til vår månadlege firmafest her i KarmaCare,» seier regionsjefen med sin norsk-amerikanske aksent. – «I natt blir det fullmåne, og våre eigarar er då aller mest aktive.» Han hevar glaset, det gjer òg dei andre deltakarane. – «Maten vil bli servert ganske snart. Eg reknar med at de alle er særs svoltne.» Dei andre nikkar sakte med skumle smil. – «Skål, folkens. Til Ba’al!»

«Til Ba’al!» seier dei andre i kor. Den mørkeraude vinen glir ned halsane deira.

Merete og Katarzyna får eit nytt nikk frå Vicky, og går ein ny runde og skjenkjer lydig vin i glasa.

«De har sikkert lagt merke til at vi er på ein ny lokasjon i dag,» seier regionsjefen. – «Etter vårt førre treff er vi uønskte på Bar Barista nede i sentrum, men styret i Nordre Toppe burettslag hadde heldigvis ingen vegringar mot å leige lokala sine til oss – mot ein fyrsteleg sum, naturlegvis. Det er utruleg kor lett det er å kjøpe folk.» Han hevar glaset igjen. – «Skål til Moloch og vår evige framtid!»

«Til Moloch og vår evige framtid!» seier dei andre i kor. Vinen går ned på høgkant, og eit nytt nikk frå Vicky sender Merete og Katarzyna på ein ny runde for å servere vin.

Ingen i eliten har ete i dag, dette for å spare matlysta til kveldens utskeiingar. Snart blir kjakane raude, faktene meir animerte og praten meir laussluppen. Vicky vinkar Merete og Katarzyna til seg og legg hendene sine på dei nakne skuldrene deira.

«Eg vil at de to skal skape litt stemning her,» seier ho. – «Gå bort til altaret og byrj å kline med kvarandre. Dette vil egge opp det vesenet vi har tenkt å mane fram i kveld. Ikkje stopp før eg ber dykk om det. Forstått?» Merete og Katarzyna nikkar underdanig. – «Godt.» Ho lener seg tilbake i stolen med eit mektig smil.

Dei brisne gjestene byrjar å flire med kåte smil då dei ser dei to topplause tausene byrje å kysse ømt og sensuelt. Sjølv om Katarzyna er minst ti år eldre enn Merete, er leppene hennar dødsherlege. Slik kan Merete gjerne stå og kline heile kvelden. Hendene deira stryk dei nakne overkroppane, og brystvortene blir stive når dei blir pressa mot kvarandre.

«No er det på tide å hente inn maten,» seier regionsjefen, før han nikkar til dei to dørvaktene.

Ut frå kjøkkenet kjem dei trekkjande med ein gjøgris som gryntar. Merete kastar grisen eit blikk – den liknar vagt på Morfin-Mona, spesielt auga. Katarzyna slepper frå seg eit søtt, lite stønn, og Merete smiler i det ho held fram med denne herlege kyssinga.

Dei to dørvaktene løftar grisen opp og lempar den oppå bordet, der regionsjefen frå ingenstad tek ut ein lang samekniv.

«Til Ba’al, Moloch og Urukhai!» utbryt han, før han stikk kniven inn i buken på grisen so blodet sprutar.

Snart byrjar dei svoltne gjestene å fortære grisen med glupsk appetitt. Regionsjefen får æra av å skjere ut og glefse i seg det framleis bankande hjartet. Hjarta hamrar òg på dei to klinande tenestejentene, men det er mest av opphissing. Herregud, kor mjuk og herleg huda til Katarzyna er!

Sjølv dørvaktene forsyner seg. Snart ligg berre beingrinda til den svære grisen att.

Gjestene vender seg so mot Merete og Katarzyna. Regionsjefen gjer eit nikk til Vicky, som seier:

«Katarzyna, byrj å suge og kysse brysta til Merete. Det fungerer. Vi kjenner at det er på veg.»

Snart er den kunnige munnen og dei glatte, mjuke leppene til Katarzyna nede og kjærteiknar brystvortene og puppane til Merete. Ho står der og vrir på seg, bresteferdig av kjæte. Åh, ho kjem til å få mjølkespreng av dette! Ho er so oppgira at ho nesten grin.

Ei lukt av svovel byrjar å breie seg i rommet. Regionsjefen og Vicky sniffar med nasane, og får opprømde smil i dei likbleike tryna.

«Hent inn sauen!» seier regionsjefen med iver i røysta.

«Sauen?» spør ein av gjestene, som er HR-leiaren i KarmaCare. – «Eg er stappmett!»

«Slapp av, vi skal ikkje ete sauen,» seier fyren ved sida av han, som er KarmaCare sin Recruiting Manager, eit ekte rævhol.

Regionsjefen opnar buksesmekken og openberrar sin erigerte penis i det dørvaktene kjem trekkande ut med ein sau kledd i søt, rosa silkekjole og perlekjede. Snart står karen der og har seg med sauen. Dyret er vill i auga, og eit høgt «bæææææææ!» kjem frå kjeften.

«Hææælvete, no kjem eg!» kaukar mannen. – «Til Ba’al, Moloch, Urukhai og SATAAAAAN…!!»

Merete klynkar som ei lita jente medan Katarzyna sug, kyssar og smattar i veg på puppane hennar.

Det uunngåelege skjer til slutt. Altaret kløyver seg i to, og ein skapning med horn, bukkebein og raude auge manifesterer seg.

«Merete, no skal du sleikje fitta mi!» utbryt Vicky. – «Og du, Katarzyna, skal få suge kukane til HR-leiaren, Recruiting Manager-en og alle dei andre mannfolka!»

Med verkjande bryst som held på å sprengje, må stakkars, gråtkvelte Merete går ned på kne og sleikje sjefen sin. Ho og Katarzyna kastar kvarandre lengtande blikk, kåte som bikkjer i paringstida. Dei kan aldri få kvarandre.

Resten av scenene denne kvelden er for groteske til å skildrast her. Den gamle overheaden som står stuva vekk i hjørnet, som ingen har kasta eit nærare blikk på, står derimot der og filmar alt som skjer – via det skjulte kameraet inni den.

I andre enden av byen sit ein gjeng forskremde gamlingar og ser på scenene som utspeler seg.

«Dette e det sykeste eg nogen gang har sett!» utbryt ein av dei på velklingande bergensk.

«Hon der Merete e syk i hovvet!» utbryt ein annan.

«Dette går rett til avisen!» seier den eldre dama med dei tre perlekjeda. – «Her snakker vi om århundrets skandale!»

I grålysninga står sprengkåte Merete og Katarzyna på alle fire og skrubbar vekk blod, sæd, avføring og andre kroppsvæsker frå golvet. Lokala må vere skurande reine før klokka ti denne føremiddagen. Dei to er lykkeleg uvetande om at opptaka frå kveldens seanse no tikkar inn til nyheitsredaksjonar over heile landet.