Dette er ei novelle. Alle personar og hendingar er oppdikta. Sjå òg «Orgasmesjokk på Loddefjord bibliotek», publisert 28.oktober 2024, og «Orgasmesjokk på Lagunen storsenter», publisert 30.oktober 2024.

Den polske, 40-årige vaskedama med dei kaotiske krøllene står der med eit forferda uttrykk i ansiktet. Det har vore Drag Queen Story Hour på Oasen storsenter i hjartet av Fyllingsdalen. Heile tre menn i vakre kjolar har sete der og lese eventyr. Dei kom so langt som til halvparten av Brørne Grimm-eventyret «Bonden og djevelen» før orgasmesjokket var eit faktum. Det var tydelegvis ei god stund sidan det hadde gått for nokon av dei, for sæden kom i utrulege mengder frå under stakken på dei truselause frikane – tjukk som julegraut og dunstande som på ein flokk brunstige oksar.

Den stakkars vaskedama kan ingenting anna enn å ta på seg ekstra verneutstyr og eit munnbind. So går ho ned på alle fire og byrjar å frenetisk skrubbe vekk dei utrulege mengdene kjærleiksgugge på det mørkeblå vegg-til-vegg-teppet. Det kjem til å bli overtid, og sjefen kjem til å bli ganske sur. Det får berre våge seg, for her stinkar det som på guterommet til ein sprengkåt tenåringsonanist!

To tilårskomne herrar står med kvar sin rullator ute i korridoren og ser inn gjennom vindauget til det avstengde lokalet. Klokka er på slaget eitt, for ein halvtime sidan var det 400 menneske der inne.

«Ka hunen e i veien med disse transene for tiden?» spør ein av dei på velklingande bergensk. «Kommer her og leser eventyr for barnene, for så å sprute di full i kjønnsvæsker?» Han ristar storøygd på hovudet. «Nu har verden blitt mere moralsk bedervet enn nogensinne!»

«Nei, i gamle dager holdt di seg i det minste til obskure klubber, eller gjemte seg i skam i sine hjem,» seier den andre. «Nu er di overalt, og forlanger til og med en hel måned for å ‘feires’! Ka e det å feire? Sodomi og kjønnssygdommer? Di e syke i hovvet hele gjengen!»

«Ja, ikkje rart di derre muhammedanerne går amok med kniver og skytevåben fra øst til vest!»

«Nu må noget snart gjøres! Ka måtte barnene selv tro? Di kan jo finne på å ape etter di!»

Dei to fnyser i ei blanding av avsky og forferdig, før dei hinkar seg vidare ned den folketette kjøpesenterkorridoren.

Den polske vaskedama held fram med å skrubbe vekk sæd medan auga er blanke av tårer. Ikkje fordi ho er lei seg, men fordi lukta er so inni helvete kraftig.

Samstundes, ein god del kilometer unna, ute på Håkonsvern med Å, sit Erika med eit breitt smil i det skamsminka, småfeite ansiktet. Ho har på seg ei kvit dresskjorte der knappane omtrent sprett ut på grunn av den prominente bysta. Brystvortene er særs synlege på det tynne stoffet. Dei tre gullsmykka glitrar rundt halsen, og gulløyreringane dinglar ertent og leikent mot den rosa, oppglødde huda.

«Aksjonen var vellykka, mektige Erika,» seier ei mannsstemme. «Vi kan melde om full sprut i alle Bergens bydelar, inkludert på Knarvik senter og på Sartor senter.»

«Mmm, utmerka…!» seier ho og strekkjer lett på sin velforma kropp i den behagelege, ergonomisk oppskrytte kontorstolen. «Det tydar at apparatet vårt verkar…!»

«Ja, so lenge det sit nokon på Håkonsvern med Å og sender signal til utplasserte ‘filialar’ samstundes.»

«Ja, åtaket må både godkjennast og koordinerast, akkurat som når ein statsleiar skal sende ut atomvåpen mot fienden…!» Ho leikar med den vesle E-en til det eine gullsmykket. «Skriv rapport om hendinga og lever den på kontoret mitt innan klokka ti i morgon…!»

«Med største glede, kjære, mektige Erika.»

Erika dirrar av vellyst der ho sit, før ho lett og leikent trykkjer på det raude røyret på jobbmobilen. Ho lener seg tilbake i stolen og ser ut på det regnpiska, vindherja landskapet. Fjorden er kvit og skummande, akkurat som all sæden som sprengde seg ut av kjønnsorgan som nok hadde blitt neglisjert litt for lenge.

So vender ho seg mot ein viss skapning – eller gjenstand, rettare sagt – som står på utstilling borte i hjørnet: Mona på stativ, tidlegare «Morfin-Mona». Ho ser på ho med sine store, tindrande auge, det einaste menneskelege som er igjen på den arm- og beinlause kroppen.

«Gode nyheiter, Stativ-Mona…!» seier Erika. «No kan vi snart gje kven som helst orgasme når som helst, kor som helst…! Gjett om vi skal bruke det for alt det er verdt…! Og vi forskar i tillegg intenst på andre måtar vi kan få folks kroppar til å oppføre seg på lite flatterande måtar…! Vi lever i interessante tider, for å seie det mildt…!»

Ho fniser nett som ei våryr, vilt forelska skulejente, før ho sakte opnar den eine skuffa og tek ut ein søt, liten vibrator. Den skrur ho på og fører sakte inn under det svarte, korte dresskjørtet. Dei breie låra glir ifrå kvarandre og ho lener seg tilbake på stolen medan ho smilande ser på Mona.

Snart kjem både summing og godlydar frå den nifse, vonde gratispa.

**

Hovudstraumsmedia har fått streng beskjed om å ikkje nemne alle dei utidige pungtømmingane, og Facebook har etter instruksar frå CIA sin avleggjar i Noreg innført shadow banning og sletting av alle innlegg som skildrar kva som skjedde. YouTube har på liknande vis innført dritstreng sensur. I tillegg er ein artikkel frå Faktisk.no under hastig arbeid, og er venta å bli publisert fyrstkomande måndag. Artikkelen er, slik som alle artiklar frå dette sanningsministeriet, altfor lang til at folk flest gidd å lese den.

Dei som faktisk var der og såg dette, kan derimot ingen stoppe kjeftane på. Folk snakkar saman, trass at den norske djupstaten døgnet rundt køyrer propaganda på TV og nett-TV om kor fantastisk Pride er, og at dei skeive sine rettar er under alvorleg trugsel frå «brunbeisa» element i samfunnet. Her er det fyrst og fremst Noregsdemokratane, Steigan og Charter-Svein som får passa sine påskrivne på diverse humorgrupper på Facebook.

Jungeltelegrafen når til slutt fram til dei eksepsjonelt tunghøyrde øyra til Byrådsavdelinga i Bergen. Kusina til ein av medlemmene i dette kommunale skrekkabinettet har måtte arrangere krisehjelp til si tre år gamle dotter, som var so uheldig at ho fekk satsen til ei av «prinsessene» midt i trynet. Slikt blir det sladder av, og Byrådsavdelinga kallar difor inn til hastemøte på eit sopass ikkje-kontortidaktig klokkeslett som fire ein sundag ettermiddag.

«Vi har ikkje noko anna val enn å leggje Drag Queen Story Hour på is,» seier byrådsleiaren med si malmtunge røyst.

«Har Noregsdemokratane, Putin og Trump vunne?» spør ei av kvinnene med tårer i auga.

«Diverre, ja,» seier byrådsleiaren med ei røyst som sprekk. Tårene trillar på alle dei kommunale kinna. «Men fortvil ikkje. Vi kan ha tapt slaget, men ikkje pokker om vi skal tape krigen. Eg har i all beskjedenheit ein plan. Fienden er smart, men vi er smartare. Vi må køyre ei sak i BT i morgon. Eg kontaktar politisk redaktør so snart møtet er over. Ho må beine ned i BT-lokala i kveld og skrive ei sak.»

Som sagt, so gjort. Neste morgon les bergensarane ein tanke forvirra at etter helga sine kritikkverdige hendingar rundt om på diverse kommunale arrangement, må byens innbyggjarar ein gong for alle lære seg toleranse for dei som er annleis. Frå og med fyrstkomande fredag ettermiddag klokka 15:00 er alle utestadene i Bergen pålagt å gje 50% rabatt på alkoholhaldige drikkevarer til alle menn som går i kjole eller skjørt (skotsk kilt tel ikkje!). Det er i samband med dette varsla storkontroll frå det kommunale Kontor for skjenkjesaker. Utestader som ikkje rettar seg etter den ordninga eller, Gud forby!, bortviser menn som går i damekle, vil få inndrege alkoholløyva i ein heil månad.

«No veit de kor skapet skal stå. Valet er dykkar, kjære medborgarar,» er byrådsleiaren sitert å seie.