Dette er ei novelle. Alle personar og hendingar er oppdikta.

Visse scener og situasjonar er for dryge å publisere, sjølv på kontroversielle bloggar drivne av anonyme helsefagarbeidarar som ikkje lenger jobbar i helse. I enkelte situasjonar er det einaste rette å overlate ei hending til lesarane sin fantasi, der det er raknande likesælt om ytringar kan bli tolka som straffbare.

Denne iskalde vinterdagen like oppunder jul kom prinsesse Eveline (eller Jørgen som han eigentleg heiter) gråtande og hulkande ut av ein barnehage i Loddefjord-området kledd i ein søt, nusseleg julekjole med kvite blonder. Perler glitra i øyra og rundt halsen, og perlearmband pynta dei søte dokkenevane. Han heldt seg til den struttande baken, som hadde ein mørk flekk – og ein hamrande ereksjon viste so altfor godt på kjolen.

Bak han høyrdest stemmene til forbanna barnehagetanter og gapskrattande barn. Noko hadde skjedd, og lesaren kan her berre vagt gjette seg til kva.

I ein bil på andre sida av vegen sat to menn, der han i passasjersetet hadde ein PC i fanget. Dei såg denne patetiske pervoen hinke og skumple seg nedover det glatte fortauet med tomatraude kjakar og ville, oppsperra auge.

«Oppdraget er vellykka,» sa fyren med PC-en.

«Jepp, kvar gong Jørgen prøver å få orgasme, vil han fise til han drit seg ut i staden,» sa fyren bak rattet. «Takka vere teknologien i dei ‘trygge og effektive’ mRNA-injeksjonane, er DNA-et hans for alltid omkopla. I staden for orgasme vil han fise høgt og lenge, før trusa blir full i bæsj.»

«Hehe, pedoen vil aldri meir finne lykka i munnen på eit barn.»

«Og den læreboka frå FN som han hadde tenkt å bruke til å lære barna å suge, sleikje og smatte i veg på kjønnsorgan, fekk ikkje bli brukt i denne barnehagen.»

«Nei, då er det nok verre med alle dei hundre barnehagane i Bergensområdet der ei ‘prinsesse’ no sit og underviser barna. Huff, om FN får det som dei vil, kjem absolutt alle barn til å bli framtidige sexslavar for eliten. Gjerne dei som er blonde og litt naive.»

«Det er i det minste ei mager trøyst å vete at Jørgen aldri meir vil kome i mål. Resten av livet kjem han til å drite seg ut i staden for å kome – og dette vil nok bli ganske frustrerande (og uhygienisk!) i lengda. Bæsjebukser og blå ballar resten av livet.»

«Hehe, resten av livet hans vil nok bli ganske kort. Hugs at ‘transpersonar’ ligg på topp når det gjeld sjølvmord.»

Dei to mennene humra for seg. På mange måtar hadde verda blitt ein betre stad på denne historiske dagen.

«Vel, dett var dett. Lat oss rapportere til mektige Erika ute på Håkonsvern med Å, og so tek vi lunsj.»

«Bra, for eg er jævla svolten. Skal vi ete på McDonald’s?»

«Nei, er du galen? Der serverer dei menneskekjøt!» Han ristar blåsande på hovudet. «Aldri meir ‘mækkern’.»

Bilen glei lett og leikent nedover den glatte bakken. Jørgen sklei på glatta og ramla på ræv so mannskiten spruta rundt han. Prinsesse Eveline hadde drite seg ut – både bokstavleg tala og i overført tyding.

*

Nede på Vestkanten storsenter aular det av liv som vanleg. No rett før jul er «alle» i permanent handlemodus, og bankkort går varme i alle butikkar. Forbrukslån med 18% rente set folk i håplaus gjeld, og visse bakmenn og -kvinner i eliten frydar seg i pervers glede. På Coop OBS sit Coop-Malin evig oppglødd og koker i kassen. Dei små, søte jentenevane hennar skannar varer utan stans. Ho er feitare og kåtare enn nokosinne, og ser ut som ho skal eksplodere av eufori der ho sit. Det stramme gullsmykket med den vesle «M»-en dinglar mot den tomatraude huda. Perleøyredobbane ser kvitare ut enn nokosinne i dei raude øyra.

«Hei-hei…!!» dirrar den sprengkåte jomfrua til nok ein kunde.

«Travelt i dag, Coop-Malin?» spør ei erten kvinnestemme.

«Jaaaa…!!» stønnar jenta før auga kryssar seg. Eit kraftig rykk får ho til å sprette til der ho sit – ho heldt nesten på å kome igjen. «Skal du ha pose…??»

«Eg har ein fleirbrukspose, det veit du jo…!» svarer den ertne kvinnestemma. «Har du lyst ein tur på do? Du ser jo ut som du har svelgt eit symjebasseng…!»

«Mmmmjaaaa, eg er veldig pissetrengt, som vanleg…!!» stønnar ho der ho sakte strekkjer på seg. Dei store struttepuppane ser ut som dei eser då ho trekkjer pusten.

«Du kan vel ikkje gå på do no når det er so travelt, vel?»

«Neeei, aldri…!! Eg kan ikkje forlate denne stolen…!!» Den digre rumpa kviler tungt og urokkeleg på den mjuke stolen. Auga kryssar seg nok ein gong, og ho rykkjer til. Ho heldt nesten på å kome igjen. «Skal du ha kvittering…??»

«Ti-hi-hi, eg stoler jo på deg, søte, skjønne jente…! Dessutan er det ikkje bra for miljøet å skrive ut papirkvitteringar…!»

«Orsak, det gløymde eg…!! Ha ein fin daaaag…!!»

«Du òg, Coop-Malin…!»

«Åh, eg elskar å bli kalla Coop-Malin…!!» Ho dirrar og strekkjer på seg. «Åh, kor pissetrengt og kåt eg er…!!»

«Det er forbode å kome i arbeidstida…!» Ho flirer so leikent.

Det barmfagre, formfulle jentefjellet Malin stønnar so ømt og sensuelt, før ho rykkjer til – ho held på å kome igjen.

«Hei-hei…!!» stønnar ho dirrande til nok ein kunde.

Brått lyd det ein lang, høg brakfis i køa til kassen hennar. Malin frys herleg til og vender sine mørke, komisk desperate auge mot ein mannsperson i søt prinsessekjole som held seg til den struttande baken. Han står bak ei åleinemor med ein søt, liten unge i ei barnevogn. Begge ser på den rare skruen som står der hylgråtande med ståtiss og utskiten kjole.

«Jaha, og kva er det du prøver deg på?» spør åleinemora skarpt. «Står du her og gnir deg inntil barnevogna med ditt vesle ‘Lyderhorn’, din perverse—» Resten forsvinn i sinnet og kaoset som straks oppstår.

Den bæsjstinkande, vanæra «prinsessa» blir snart bortvist av ein særs streng og myndig vektar. Folk ristar på hovuda og himlar med auga.

«Veit de kva, eg trur Putin og Noregsdemokratane har rett,» seier ei besteborgarleg frue indignert. «Vi må kanskje byrje å høyre litt på den gjengen.»

Ei anna frue svarer:

«Ja, men berre litt. Vi er jo ikkje konspirasjonsteoretikarar.»

Lukta av prinsessebæsj fyller det digre området rundt kassane, og overdøyver ei ganske kort stund den intense lukta av kjønn som strøymer frå Loddefjords kåtaste kassedame.