For dei som lurer på kvifor «alle» helseføretak går i minus og kvifor helsesektoren er håplaust underbemanna, har svaret no gjeve seg sjølv: Direktørlønningar. Nyleg var der ein intens debatt om dei mildt sagt sjenerøse lønningane i helseføretaket Helse Nord. Toppsjefen i Helse Nord, Marit Lind, stilte opp på Debatten og forsvarte lønningane – sjølv grafsar ho uforskamma til seg 3,2 millionar i året. Ein av hennar underordna, kommunikasjonsdirektøren i Helse Nord, tener 1,8 millionar – og var visstnok ikkje interessert i å kommunisere med Fredrik Solvang, langt mindre stille på debatten.

Hanne Edøy Lossius, ei kvardagsheltinne som jobbar 18-timarsskift som lege på Haukeland sjukehus har no gått på Facebook og kome med velfortent kritikk av denne grådigheitskulturen til toppleiinga i helseføretak. Som NRK skriv 12.oktober 2025:

«Legen på Haukeland seier til NRK at ho er kritisk til at det blir kutta i tilbod, samtidig som mange har direktørtitlar og lønningane deira aukar.

– Som firebarnsmor og med ein sambuar som pendlar 50 prosent av tida, ønsker eg meg også heimekontor enkelte dagar. 1,8 millionar kroner er over dobbelt så mykje som mi faste grunnlønn som LIS-lege i anestesi, står det i innlegget, som no har fått over 54.000 reaksjonar.»

I det omtala Facebook-innlegget skriv Hanne at ho byrja på jobb 14:30 og var ferdig dagen etter, klokka 09:20. Dette tilsvarer ei vaktlengd på 18 timar og 50 minutt. Til samanlikning er nattevakter, som er rekna som det tyngste skiftet i ein turnus, på ti timar. Sokalla langvakter er på mellom 12,5 og 13,5 timar – og alle vakter over tolv timar kan berre godkjennast av fagforeiningane sentralt. Kva er kviletida til lastebilsjåførar? Dei kan neppe køyre nonstop i 18 timar og 50 minutt.

Problemstillinga har for meg og andre tilsette i helsesektoren (noverande og tidlegare) vore openberr i mange år. Dei på toppen sit med millionlønningar medan sjukeheimar har so lite midlar at ein må kutte i grunnbemanninga. Som eit resultat har visse sjukeheimar gått frå vondt til verre. Tre tilsette på 20 pleietrengande og demente bebuarar, og to av dei tilsette er ufaglærte for at føretaket skal spare pengar. Og samstundes sit direktøren med millionløn, heimekontor og frynsegodar undersåttane berre kan drøyme om.

Om ein direktør bestemmer seg for å skofte jobb ein dag, merkar ingen noko til det. Det er verre om helsefagarbeidarar og sjukepleiarar melder seg sjuke. Kor mykje bruk har ein lege på eit travelt sjukehus for ein «kommunikasjonsdirektør»? Direktøren dukkar omtrent berre opp i miljøet om statsministeren stikk innom, gjerne med eit TV-team på slep. At lege-Hanne «ikke ser verdien i det folk som Marit Lind og kompetente kommunikasjonsdirektører bringer inn i det offentlige helsevesenet», er faktisk det mest logiske opp i alt dette. For det er iallfall ikkje logisk at direktørar får millionlønn medan pasientar døyr på grunn av alvorleg underbemanning.

Som venta får lege-Hanne støtte frå den barmfagre forbundsleiaren i Norsk sykepleierforbund (NSF), Lill Sverresdatter Larsen. Som ho og dei store puppane hennar seier til NRK:

«– Reaksjonen frå sjukepleiarar og legar langt framme i tenesta, oppfattar eg som den ektefølte frustrasjonen som vi saman har varsla om lenge.

Larsen seier at lønna til enkelpersonar ikkje er hovudfokuset, men helsepersonell, som er den største utfordringa å rekruttere.

– Derfor har eg foreslått at helseføretaka også brukar lønn som verkemiddel når dei skal rekruttere den fagkompetansen dei har størst mangel på.»

Helse Nord ønskjer ikkje å ta del i denne debatten, sidan dette fyrst og fremst handlar om noko som er politisk vedteke: Helseføretaksmodellen, «at sjukehusa blir eigde av føretak, eigde av staten som i stor grad blir drivne som private selskap». Litt av problemet er nok at sjukehus blir drivne som om dei var profittavhengige private selskap – det ser ut som at modellen ikkje tek omsyn til at det er skilnad på sjukehus og møbelfabrikkar. Men so har vi jo for tida ein «helseminister» som faktisk er møbelprodusent.

At det i dag er tungt å jobbe som lege, har mange erfart. Dette fekk for den 35 år gamle legen Maiken eit tragisk utfall. I byrjinga av juni 2023 tok ho sitt eige liv. Ho etterlét seg sambuar og to små barn. Altfor høg arbeidsbelastning over lengre tid, og påfølgjande utbrentheit og depresjon var den sannsynlege årsaka.

Sovidt Saksyndig veit, har enno ingen overbetalt direktør teke livet av seg på grunn av skam og bedragarsyndrom. Kven vil bli den fyrste? 3,2 millionar av lønna til ein nyleg avliden direktør er til dømes meir enn nok til å gje lege-Hanne ei anstendig arbeidstid, for då kan tre andre Hanner òg tilsetjast. At ingen er der for å ta imot tåkefyrsten og møbelprodusenten, får heller våge seg.