Tidenes største medisinske skandale er i ferd med å sive igjennom til hovudstraumsmedia, for det er i all sanning er grense for kor lenge den supranasjonale djupstaten kan halde fram med å undertrykkje sanninga om covid-«vaksinane». Facebook skal til dømes slutte med sine «upartiske» faktasjekkar, og berre den gesten gjev eit lys av håp i enden av tunnelen.

Visste de at ein annan biverknad av mRNA-injeksjonane er kjempepuppar? Det visste ikkje eg heller.

Ein 19-åring i Canada fekk erfare at covid-«vaksinane» ikkje er verken trygge eller effektive då ho i god tru lét seg injisere med denne eksperimentelle mRNA-teknologien slik at ho ikkje skulle ta livet av bestemor eller få bankkontoen sin stengt av psykopaten og WEF-lakeien Trudeau. Hennar to medsystrer byrja brått å vekse noko inni helvete.

I kjølvatnet av det som fæle Erna kalla «borgarplikt» og «dugnad» alt etter dagsforma, opplevde denne kanadiske jenta uvanleg brystvekst. Frå september 2022 og eit halvt år fram i tid gjekk ho frå sokalla B-cup til G-cup. På godt bergensk fekk ho enorme «daier». Ein går so langt som å kalle denne veksten for ei oppblåsing. Saksyndig kan levande førestille seg at brysta sakte este som ein deig som står til heving. Jenta fekk ryggsmerter, redusert mobilitet og sosial angst, sistnemnde truleg fordi ho plutseleg vart eit blikkfang i det offentlege rommet. I motsetnad til det ein skulle tru utifrå den sjukt høge førekomsten av «influenserar», er mange jenter ikkje ekshibisjonistar.

Då hennar byste vart prominent på grensa til det absurde, valde den skrekkslegne jenta å oppsøkje profesjonell hjelp på næraste sjukehus. Både jenta og dei gigantiske puppane tok vegen til sjukehuset Women’s College Hospital i Toronto, og kirurgane som behandla ho skreiv ein medisinsk rapport i tidsskriftet Plastic & Reconstructive Surgery – Global Open.

Artikkelen har det ikkje akkurat vitskaplege namnet «The ‘Pfizer Boob Job’: A Case of Unexplained Gigantomastia»; «Pfizer-puppejobben: Eit tilfelle av uforklarleg gigantomasti». Gigantomasti er vitskapsspråk for «jævla store puppar».

Dette skal vere fyrste gong diagnosen blir kopla til ein vaksine, og so langt kjenner ein berre til 200 tilfelle av gigantomasti på verdsbasis. Det tydar naturlegvis ikkje at berre 200 kvinner i verda har grådig store puppar, berre at legevitskapen so langt berre har sjukeleggjort 200 tilfelle av grådig store puppar. Dei fleste kvinner med over snittet digre jur er heilt friske – men må kanskje ha litt sterkare ryggar enn sine meir småbrysta medsystrer.

Ein tenkjer seg at «vaksinen» kan ha utløyst ein immunrespons som i dette tilfellet førte til unormal puppevekst, men understeker naturlegvis samstundes at samanhengen mellom denne oppblåsinga og den livsfarlege mRNA-injeksjonen framleis er uklar. For å redde sin eigen jobb og sjenerøse lønn legg dei i all hast til at slike reaksjonar er «ekstremt sjeldne».

Etter 11 månader med oppblåsne monsterjur fekk den stakkars puppedama fjerna i alt 3,6 kilo brystvev. No har ho «berre» D-cup, som framleis er å rekne som over snittet. Hennar to største fordelar er derimot asymmetriske no, so ho vurderer fleire kirurgiske inngrep.

Med tanke på andre biverknader til covid-«vaksinane» er enorme puppar nærast som ein bagatell å rekne. Som Salhusvinskvetten sa ein gong i tida: «Store fordelar er ingen bakdelar».