Dette er ei novelle. Alle personar, hendingar og dronar er oppdikta.

I delar av Nord-Europa herskar det for tida dronepanikk, etter at dronar har blitt observert rundt fleire store flyplassar og annan livsviktig infrastruktur. Desse små, summande fykeapparata har blitt observert på dei digre flyplassane i Hamburg og København, og på små, ubetydelege dritflyplassar som «Monsterkø»-Gardermoen og Flesland. Når det gjeld sistnemnde flyplass, førde dronane til at flytrafikken vart sett på vent og politi og militære frå Haakonsvern sat skitnervøse i bilane sine og glante på dronane. Situasjonen kunne best samanliknast med ei skremd jente som sat i bilen sin og venta på at ein hissig kvefs skulle fly vekk frå ho.

Enkelte kritiserte politiet og Forsvaret for å ikkje skyte ned dronane. Dei fekk raskt besøk av politi og helsevesen for å undersøkje om alt gjekk bra med dei – gjerne på høglyse dag slik at heile nabolaget såg seansen. Deretter vart dei useremoniøst transportert til næraste legevakt for medisinsk og psykiatrisk tilsyn. I våre dagar blir alle som kritiserer dei mange rare påfunna til makta behandla som om dei var alvorleg sinnslidande. Det er vel dette som blir kalla projisering på fagspråket.

I helga råka uvêret Amy store delar av Nord-Europa. Om det var djupstaten sitt vêrmanipuleringsprogram som iscenesette stormen for å blåse vekk dronane, er ukjent. Dei som påstår det, får nok raskt eit visst politi- og ambulansebesøk heime hjå seg. Dette temmeleg kjipe ruskevêret kan ha blitt oppkalla etter avlidne Amy Winehouse, som strategisk døydde som 27-åring etter lang tids uvørden festing og brakfyller, slik at ho kunne bli med i den berykta 27-klubben og dermed automatisk bli samanlikna med ekte musikkikon slik som Jim Morrison, Brian Jones, Janis Joplin og Jimi Hendrix. Når ein artist kjem til kort kreativt sett, blir døden ein utveg for å auke inntekta. Folk skal minnast og heidrast dei døde, og kva er betre enn å kalle opp ein storm etter nokon for å ære kaos, øydelegging og personlege tragediar?

Etter ei våt og vindfull helg, ligg gatene i Bergen atter blanke av regn. Eit og anna hotellvindauge må skiftast ut, og Byrådet beklagar at straumen var vekke i Øygarden i 46 timar – og at både Askøybrua og Sotrabrua var stengt 12 timar etter at vinden hadde løya. Langs ei gate tidleg måndag morgon spaserer ei svarthåra dame av garde, kledd i mørkegrøn regnponcho. Dei store puppane står herleg ut og voggar lett. Bryst av ein slik storleik blir nok av visse totalitære regime stempla som «usosialistiske» og som «eit giftig ugras som tærer på sosialismen».

Om brysta til denne raskt spaserande dama er ekte eller ikkje, blir opp til ho sjølv å eingong gråtkvelt forklare i eit intimiderande avhøyr rundt år 2030. Akkurat no er hovudfokuset hennar å kome seg på jobb på ein temmeleg avsidesliggjande institusjon ute i huttiheita i ein av bydelane i Bergen. Himmelen er beksvart og fleire gatelys fungerer ikkje på grunn av «Amy».

Ho stanar brått i eit livsfarleg hòl midt i vegbana. På grunn av mørket ser ho ikkje denne fella. Kommunen veit om hòlet, som har vore der sidan 2017, og Byrådet har beklaga i begge byavisene – men ingenting kjem til å bli gjort. Der er ikkje midlar. Folk må ta ansvar for eigen tryggleik. Det er jo ikkje slik at ein absolutt må gå akkurat der dette eine hòlet i gata ligg.

Dama ramlar i vegen med eit søtt, museliknande hyl. Ho stønnar av smerte der ho ligg på dei store puppane, men kjem seg raskt på beina. Begge hendene er skrapa opp, og blod byrjar å piple. Heldigvis har dei plaster på jobben, om ikkje dei fortapte sjelene der har brukt plastera til å lage seksualtekniske hjelpemiddel.

Plutseleg høyrer ho ein underleg, høgfrekvent summelyd. Ho og dei store puppane snur seg rundt og gispar. Der, ut av det blå (eller, i dette tilfellet, det mørkegrå), dukkar det opp ein drone. Den svevar om lag 170 centimeter over bakken, om lag fem centimeter høgare enn sjølve dama.

«Hjelp!» utbryt ho og held seg på begge sider av ansiktet.

«Jai skal voldta dai,» lyd ei djup stemme på «Nordfjord»-dialekt. «Urene vestlige hore!»

«Hjelp, hjelp, hjelp, hjelp!!» kvin dama på innpust og utpust i det ho byrjar å panikkspringe bortetter vegen med dronen hakk i hæl.

På eitt tidspunkt dultar dronen borti den spretne rumpa, som om den prøver å penetrere den livredde dama. Ho tek bakken opp til institusjonsbygningen i fire-fem steg, og brasar gjennom dørene. Den mannlege nattevakta i 50-åra, verneombod, skrytepave og sjølverklært verdsmeister, skular undrande på ho.

«Kva skjer?» spør han.

«Ein drone prøvde å valdta meg!» utbryt dama, som hiv etter pusten so dei store puppane ser ut som dei skal eksplodere.

«Har vi fått valdtektsdronar her òg no?» Mannen klør seg i det gråsprengde erfaringsskjegget. «Vi må melde dette inn til politiet.»

«Politiet?! Vi må sende Forsvaret og Beredskapstroppen!»

«Lat oss ta éin ting om gongen, jenta mi. I dette rigide systemet vårt må ting gjerast etter boka.»

Og slik går beskjeden om valdtektsdronar rette tenesteveg, frå ansvarsvakt til avdelingsleiar til institusjonsleiar, der sistnemnde tek valet om å melde saka til politiet. Soleis får leiande politietterforskar Fjolsine Flatbanck i Vest politidistrikt nyss om hendinga. Då ho seinare den måndagen får saka på sitt skrivebord på politistasjonen i Bergen sentrum, blir både ho og den blonde hestehalen hennar mildt himmelfalne.

«Byrjar dronar å valdta folk òg no?» spør ho seg sjølv, før ho ristar på hovudet. «Desse russarane kjenner ingen grenser!»

Ein journalist frå BT får via jungeltelegrafen nyss om saka, og kontaktar Fjolsine for ein kommentar. Ho leverer det ho trur er eit svar som legg saka journalistisk død:

«Eg kan verken bekrefte eller avkrefte dronevaldtektsåtak i Bergen.»

Same ettermiddag er saka å finne på bt.no. Den blir hyppig delt på Facebook, X og TikTok, og grundig omtala på alternative media. Mange teoriar er ute og verserer, men blant dei vanlege mistenkte blir mellom anna Pål Steigan, Noregsdemokratane og Putin nemnt. To av tre avkreftar eksplisitt at dei har noko som helst med valdtektsdronane å gjere. Seinare på kvelden går ein teknisk konsulent tilknytt Kreml til Russia Today og seier at dronar ikkje er i stand til å valdta folk. Vestlege media drit i kva han seier, for det er opplese og vedteke at Russia Today ikkje er ei påliteleg kjelde.

Det einaste sporet er at dronen snakka «Nordfjord»-dialekt. Er dette eit forsøk frå ytre høgre på å sverte våre nye landsmenn, som tappert har flykta frå redselsfulle regime, og som no prøver å skape seg ei ny og betre framtid i Nav-systemet og mellom motviljuge damers bein? Det vil berre tid og meir research vise.