Av Mark A. Hewitt, American Thinker. Omsett av saksyndig.

Er nylege rapportar om eit likekjønna par i delstaten Georgia som er tiltalt for grovt seksuelt misbruk av barn og seksuell utnytting, på nokon måte relatert til rapportar om barn som får apekoppar?

Korleis får barn apekoppar når apekoppar blir spreidd av sex mellom menn? Sidan apekopp-tilfelle (per dags dato 6000 eller meir) held fram med å vekse i heile landet, burde der ikkje vere noka forvirring rundt det at det raskt spreiande viruset er ein seksuelt overførbar sjukdom eller ikkje.

Når barn får apekoppar og apekoppar spreier seg gjennom seksuell kontakt, kor er politirapportane? Rapporten til eit openbert kriminelt åtak og bevis for sex med mindreårige, demonstrerer at nokon tilknytt Georgia sin politistruktur var med på det. Men burde ikkje barn med apekoppar vere tilstrekkjeleg overtydande bevis for ei etterforsking av politiet?

Apekopp-sår overalt på eit barn er ein klar indikasjon på at sex med mindreårige har funne stad – men det blir effektivt sensurert. Får dei bevis for barn med apekoppar til å forsvinne, «som om det aldri skjedde?»

Medan somme som har blitt infisert med apekoppar deler bilete på sosiale media for, som dei seier, «å hjelpe til med å spreie merksemd rundt symptoma, vise korleis utslettet faktisk ser ut, og utdanne andre om sjukdommen», vil du ikkje sjå barn med apekopp-sår. Du veit, om du ventar lenge nok, vil apekopp-såra hele og media kan sanere det seksuelle åtaket på eit barn.

Columbo, Monk og Sam Spade [kjende fiktive detektivar; oms.an] kunne finne ut av dette. Men det kunne ikkje New York Times eller Washington Post, eller alle alfabetnettverka. Når der er rapportar om barn med apekoppar, vel media å ikkje undersøkje det.

Derimot veit The New Yorker det, men no når der er ein apekopp-epidemi med homofile menn i reknestykket, er dei skjemde over si tidlegare dekning. I fjor i deira eksposé «The German Experiment That Placed Foster Children with Pedophiles», profilerte The New Yorker «eit statleg eksperiment» som plasserte forsømte barn i fosterheimar styrt av pedofile. Desse barna, ifølgje artikkelen, såg ut til å vere i eit «homofilt forhold» med fosterfedrene sine.

No, korleis kunne noko slikt som dette skje?

Det er rart at pedofili, ei seksuell liding som er profilert i Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders (DSM), ikkje har fått den same seksualaktivist-behandlinga og framleis er å finne mellom permane på DSM. I fleire tiår vart medlemmer av den amerikanske psykiatriforeininga (American Psychiatric Association, APA) terrorisert av seksualaktivistar som påstod at dei vart «urettferdig stigmatiserte» rett og slett for å stå i DSM. APA kapitulerte til slutt og endra språket i DSM som seksualaktivistane meinte var «støytande», og fjerna til sjuande og sist orda homofil, transvestitt og transperson frå DSM medan den seksuelle lidinga pedofili vart verande.

Pedofili er ein annleis type seksuell liding. Objektet for ein pedofil sin besettelse er barn. Frå ei unaturleg interesse for barn, slik som å vere involvert med barnepornografi, til ønsket om å ha sex med barn. Pedofile som gjev seg hen til barn begår kriminell barnemishandling. Seksualaktivistar, spesielt i blå statar, prøver aggressivt å legalisere pedofili.

I den aukande woke sitt land er det no sett på som normalt å ha to menn som identifiserer seg sjølv som «pappaer». Med styresmaktene si godkjenning plasserer barnevernstenestene barn i heimane til homofile menn, à la det «tyske eksperimentet». Når det er naudsynt sensurerer media i det stille sjukehusrapportar eller politietterforskingar av seksuell mishandling frå pedofile hender. Når der er inga mediedekning av barnemishandling med pedofil involvering, er det som om ingenting nokosinne skjedde.

Infeksjon av barn med ein seksuelt overførbar sjukdom skjer av ein grunn. Ekte foreldre, mammaer og pappaer, beskyttar barna sine frå dei mange virusa som påverkar barn; berre menn som «identifiserer seg som foreldre» går til åtak på barna i heimane sine, og når der finst eit smittsamt virus delt av homofile menn, smittar desse barna med seksuelt overførbare sjukdommar. Dette er bevis på pedofili, og det blir sanksjonert av woke-styresmakter i woke-statar.

Kvifor har nokon to fedrar? Venstresida insisterer at eit spørsmål som dette ikkje er kulturelt sensitivt, og du kan bli øydelagt for å stille eit slikt spørsmål. Why Elliot has Two Daddies er ei bok som fokuserer meir på Elliot enn på hans to fedrar, og korleis Elliot går frå å vere ein trist, liten gut, til ein lykkeleg ein med hjelp frå sine nye «foreldre». Awww. Som ein anmeldar skreiv: «So lenge eit barn blir elska og gjeve omsorg, er det alt som verkeleg speler noka rolle.»

Barn som dukkar opp på akuttmottak med apekopp-sår er ei unaudsynleg skam, ein unaudsynleg skade, og eit openbert brotsverk. Dei små, skitne løyndommane som The New Yorker fann, er nøyaktig det tyskarane fann og det som Georgia-politiet fann – når barn blir plassert i heimane til homofile menn av staten, vil desse barna høgst sannsynleg bli seksuelt misbrukte.

Er ikkje dette ein ulovleg og umoralsk plan som bruker statleg makt til å gjere det enklare for vaksne å ha sex med mindreårige? Kanskje er det ein grunn til at FBI ikkje undersøkjer desse.

Fyrst var der éin, deretter to. Deretter var der ein hund. No er USA oppe i ni barn med apekoppar. Og desse er dei vi veit om.

Kva seier guvernørane i raude statar når deira statlege byrå plasserer barn i heimane til anerkjende homofile og pedofile? Trur dei at desse barna vil få det bra, at dei reiser til ein heim med omsorg, eller vil desse barna få «homo-sjukdommen» fordi «pappa», den pedofile, har fått eit barn frå staten å misbruke?

Kven kjem til å gjere noko, med tanke på at medan styresmaktene i Berlin plasserte barn hjå pedofile i 30 år, gjorde barn om til statleg sponsa sexslavar og øydela liva til tallause barn, so gjer amerikanske helsetenestemakter over heile landet nøyaktig det same? Kven vil bli haldne ansvarlege av dei tenestepersonane som plasserte velferda til pedofile, homofile menn som identifiserte seg som «foreldre» og ignorerte eller avfeia deira eigne perverse tilbøyelegheiter, over velferda til uskuldige barn?

Woke-kultur er rein vondskap. Når alt det grusomme pedofile gjer blir ignorert av media, politiet og FBI, og når pedofile blir subsidierte av staten og den føderale regjeringa i progressivismen sitt namn, er legaliseringa av pedofili langt unna?