I 1958 gav dr. Marie N. Robinson ut boka The Power of Sexual Surrender, der ho forklarer at damer må overgje seg til ein kjærleg mann for å oppnå ein tilfredsstillande orgasme. Moderne feminisme, som oppmuntrar kvinner til å bli «sterke», «uavhengige» og skeptiske til menn, står i vegen for deira seksuelle tilfredsstilling. Dette fører til skarar av sinte, frustrerte og mannevonde kjerringar som berre lagar kvalme og faenskap. Dei er fanga på eit lågare seksuelt nivå, der det berre skjer endelaus sitring og kitling – endelaus pirring utan å kome i mål. Dei kjem til kort seksuelt, og kompenserer ved å bli meir lik menn. Dette fungerer mildt sagt dårleg, og er kanskje hovudårsaka til at samfunnet er som det er.

Ifølgje Henry Makow er heterofile offer for eit særs vondsinna satanisk åtak på sin eigen menneskelege identitet, og det er kabalistane (satanist-jødar og frimurarar, altso kommunistar) som står bak. Når dei ikkje kunne provosere fram klassekrig, vende dei kvinner og menn mot kvarandre. I våre dagar kan ikkje politikarar og offentlege tenestepersonar kome med ei forklaring på kva ei kvinne eigentleg er, og tradisjonelle kvinneidrettar blir plutseleg invaderte av menn som påstår at dei er kvinner. Dei to kjønna (for det finst berre to kjønn!) blir stadig meir framandgjorde frå kvarandre.

Det overordna målet er å redusere folketalet i verda. Det skal såast splid og folk skal hate kvarandre. Målet til eliten (stundom kalla Illuminati) er ein kommunistisk politistat der sataniske ritual er ein del av kvardagen.

(Sjå òg «Rockefellerane framandgjorde kvinner frå menn», publisert 1.november 2022, og «Feminisme er eit avfolkingsprogram», publisert 8.november 2022.)

Mange kvinner greier ikkje å oppnå orgasme under vanleg samleie. Dei greier knapt å oppnå orgasme i det heile. Når den velsmurde propagandamaskina i tiår etter tiår spyr ut løgner om kor farlege, perverterte og svikefulle menn er, seier det seg sjølve at dei ikkje torer å overgje seg til den mannlege seksualdrifta, som nok kan seiast å vere ei av dei sterkaste kreftene i universet. Det er lite som er meir tragisk enn ei dame som aldri har hatt ein skikkeleg orgasme. Slike søkjer gjerne «tilfredsstilling» på andre arenaer, til dømes innan jobb og karriere. Den evig utilfredsstilte lysta tergar og pirrar dei år etter år medan dei klatrar oppover i hierarkiet. Det byrjar gjerne med ei leiarstilling. So blir alt berre verre derifrå.

Damer som aldri får orgasme blir sintare og sintare etter kvart som åra går. Somme går inn i politikken, og resultatet er mildt sagt katastrofalt. Då får vi Acer-avtalar, falske pandemiar, klimakriser, krigar, innsidehandel, inhabilitet og eklatant korrupsjon.

Damer som aldri får orgasme kan stundom rote seg inn i rettsvesenet òg. Resultatet er vilkårlege dommar som øydelegg liva til folk, og som får folk flest til å fullstendig misse trua på den norske rettsstaten.

Damer som aldri får orgasme grafsar stundom til seg leiande stillingar i store bankar, mellom anna Sentralbanken. Resultatet er tretten renteaukar på under to år – fordi dei berre kan. Dei kjøper seg villaer til tretti millionar, har ei årsinntekt på tolv millionar, har femti millionar på bok – men dei kan aldri kome.

Damer som aldri får orgasme kompenserer ved å utnytte på det grovaste det dei måtte greie å grafse til seg av makt. Og dei nøler ikkje eit sekund med å knuse sine medmenneske, spesielt menn, som dei ser på som små, ynkelege maur under sine føter.

(Sjå òg «Ustabile kvinner i leiarstillingar kan få Noreg til å bryte saman!», publisert 23.mars 2023.)

Damer som aldri får orgasme lid ikkje berre av dei fysiske og emosjonelle effektane – dei blir òg skadde på det psykiske og spirituelle planet. Himmelen er stengt for dei, og det set sine spor. Kjem dei ikkje til himmelen, må dei lage helvete. Og rottar ein slik klikk av orgasmisk utestengde kjerringar seg saman på ein arbeidsplass, kan dette få katastrofale følgjer ikkje berre for dei stakkars mennene som jobbar der, men for dei damene som faktisk overgjev seg til samleiets magi og dermed får fantastiske orgasmar.

Dei som ikkje kan kome konspirerer mot dei som kan kome. Og resultatet blir til slutt at nokon må gå.

Ymse erotikkbutikkar blir overfløymde av desperate, mektige, styrtrike karrierekvinner som utan blygsel blar opp 8000 for «mirakelvibratorar». So ligg dei der og dirrar og vrir på seg. Det sitrar og kitlar, men himmelen kjem aldri. Dei er for «sterke» og «uavhengige» til å overgje seg, ikkje eingong til moderne seksualtekniske hjelpemiddel.

Deira rake motstykke er damene som gjev seg hen til Mannen i sitt liv. Dei underkastar seg den mannlege seksualdrifta og eksploderer i sanselaus nyting. Himmelens gylne portar står vidopne til ei kvar tid. Resultatet er at ingen av dei har nemneverdige ambisjonar om å bli leiarar for å seie opp tilsette usakleg, bli banksjefar og skru opp renta til folk blir kasta på gata av namsmannen, eller bli karrierepolitikarar og starte eit globalt, totalitært regime med sosialkredittsystem, 15-minuttsbyar og digitale sentralbankpengar. Ingen i himmelen lagar helvete på jord.