Av Henry Makow. Opphavleg publisert på nettstaden hans 1.februar 2007. Omsett av saksyndig.

Feminisme er eit utmerka døme på korleis bankkartellet bruker den formidable makta til massemedia (altso propaganda) til å hjernevaske kvinner. På 50 korte år har mange kvinner blitt lært å frykte og ha mistillit til menn. Dei har mist kontakten med sitt naturlege kjærleiksinstinkt. Som ein konsekvens er familien i uorden, seksuell perversjon er grenselaus og fødselsratane har falle som ein stein.

Vi treng stadig påminning om dette eksepsjonelle åtaket på menneskeheita vår, og kva det har gjort med oss.

For ei kvinne er kjærleik det å instinktivt ofre seg sjølv.

Ho gjev seg sjølv til ektemannen og barna og blir tilfreds av å sjå dei trivast og ta imot deira kjærleik, respekt og takksemd.

Ei kvinne gjer dette overordna offeret til berre éin mann som vil forgude ho og forsørge familien. Menn ønskjer instinktivt å oppfylle dette ansvaret. Dette er essensen av den heteroseksuelle kontrakten (altso ekteskap): kvinneleg makt i byte mot mannleg makt uttrykt som kjærleik. Sex er symbolet på dette eksklusive bandet. Ekteskap og familie passar kanskje ikkje for alle, men det er den naturlege vegen for dei fleste.

Feminisme har trena opp kvinner til å avvise denne modellen som «ein gammaldags, undertrykkjande stereotyp» sjølv om den reflekterer deira naturlege instinkt.

Nyleg [dette var skrive i 2007; oms.komm.] overhøyrde ein britisk reporter to unge kvinner:

«‘Alle menn er ubrukelege no til dags,’ sa den eine. ‘Jepp,’ svarte den andre. ‘Problemet er at dei ikkje har reist seg for å utfordre feminismen. Dei forstår ikkje at vi treng at dei er meir maskuline, og i staden har dei berre feiga ut.’»

Er det logikken deira? Dersom kvinner er mindre feminine, vil menn bli meir maskuline? Menn er ikkje laga for å slåst mot kvinner. Dei treng å bli bekrefta av kvinners samtykke og tru. Når kvinner konstant utfordrar dei, vil menn «feige ut» av ekteskap og familie.

No når kjærleik og ekteskap har blitt «diskreditert», har kvinner ingenting igjen å byte mot kjærleik enn sex. Altso blir mange unaturleg besett av utsjånad, og gjev patetisk kroppane sine til Gud og kvarmann.

Permanent kjærleik er ikkje basert på ei kvinnes sex appeal, eller personlegdom eller det ho har oppnådd. Til sjuande og sist er den basert på det å ofre seg sjølv. Vi elskar dei som elskar oss.

Det store biletet: Sentralbankierane

Folk innser ikkje at feminisme er masseindoktrinering fordi dei ikkje kan gjenkjenne gjerningsmannen, metodane eller motivet.

Nyleg [dette vart skrive i 2007; oms.komm.] identifiserte Aaron Russo, produsenten av Bette Midler sine filmar og America: From Freedom to Fascism, alle tre – noko som bekrefta det eg har stått og sagt.

Medan han prøvde å rekruttere Russo til CFR [Council on Foreign Relations, eit djupstatsmiljø; oms.komm.], fortalde Nicholas Rockefeller han at familiestiftinga hans skapte kvinnefrigjeringa ved bruk av massemediekontroll som del av ein langsiktig plan for å slavebinde menneskeheita. Han innrømte at dei ønskte å «chippe oss» [plassere microchippar i kroppane våre; oms.an.]. Ta eit Google-søk på «Rockefeller Foundation» og «Women’s Studies» og du får ein halv million treff.

Det skjulte målet til feminisme er å øydeleggje familien, som forstyrrar den statlege hjernevasken av unge. Sidefordelar inkluderer avfolking og ei utviding av skattebasen. Å ta menn vekk frå forsørgjarrolla destabiliserer òg familien.

Eit drastisk paradigmeskifte er kravd for å skjøne verda. Rockefellerane er del av det private verdssentralbank-kartellet som òg kontrollerer media, forsvar, farmasien og andre kartell. For å beskytte sitt monopol på kreditt og rikdom, set dei i verk ein verdspolitistat («verdsregjering») ved hjelp av dei falske 11.september-åtaka og endelaus krig som eit påskot. Rockefeller fortalde Russo om denne planen eit år før 11.september.

Poeten Charles Peguy sa: «Alt byrjar med tru og endar med politikk.» Bankkartellet treng ein filosofi for å rettferdiggjere slavebindinga av menneskeheita. Den filosofien er satanisme. Kartellet kontrollerer verda gjennom eit nettverk av okkulte samfunn knytt til frimureri, kommunisme, Vatikanet og organisert jødedom (Bnai Brith [eigentleg B’nai B’rith], ADL [Anti-Defamation League], AJC [American Jewish Committee], sionisme). Den høgste okkulte rangen er kjent som Illuminati.

Moderne vestleg kultur er frimurartilknytt. Frimureriet, som er basert på luciferianisme, lærer at mennesket og ikkje Gud avgjer røyndommen. (Naturlegvis må dei overstyre naturlege og spirituelle lover for å hevde sin eigen kontroll.) Dei har lagt merke til at menneske er feige, formbare vesen som føretrekkjer å tru det dei blir fortalt, enn å stole på si eiga fornuft eller oppfatningsevne. Difor fremjar media til dømes med suksess homofile verdiar som står i strid med våre naturlege instinkt.

Media utslettar kjærleik

Kvar fasett av massemedia (filmar, TV, blad, musikk, reklamar, nyheiter) blir brukt for indoktrinering og sosial kontroll med det overordna målet slavebinding. Der er ein samanheng mellom kva som skjedde i kommunist-Russland og kva som skjer i USA i dag. I begge tilfelle utøver sentralbankkartellet sin totalitære kontroll.

For å øydeleggje familien, overbeviser media kvinner om at dei ikkje kan stole på den heteroseksuelle kontrakten.

Myrna Blyth var sjefsredaktør for Ladies Home Journal frå 1981 til 2002. I boka si Spin Sisters (2004) seier ho at media selde kvinner «ein karriere på nøyaktig den same stortrommeslåande måten som Den gode husmor-rolla hadde blitt […] selt til mødrene deira.» (s.38)

Illuminati underminerte kvinners naturlege kjærleiksinstinkt ved å bruke følgjande mantra:

1. Menn kan ikkje lenger bli stolt på. Verd å bruke Lifetime Network som døme, konkluderte Blyth at «alle menn er 1: utru rotter, 2: mishandlande monster, 3: uærlege dritsekkar, eller 4: alle dei ovannemnde. Kvinner, på den andre sida, var […] urokkelege og driftige vesen som triumferer trass holemannen som […] ønskjer å halde dei nede.» (62-63)
2. Kvinner er offer i kraft av kjønnet sitt. Blyth seier at media sender «éin bodskap høgt og tydeleg. Fordi vi er kvinner, forblir vi offer i våre privatliv, på arbeid, i samfunnet som eit heile.» (156) Altso må kvinner ha ei kjensle av å vere indignerte, berettiga og rebelske. Den same taktikken vart brukt for å manipulere jødar, arbeidarar og homofile.
3. Kvinner burde vere egoistiske. «Frigjering og narsissisme har blanda seg,» seier Blyth. Fritid tydar no «tid for deg sjølv, tilbragt åleine, eller kanskje med venninner, men definitivt utan ektemake og barn […]. Endelause artiklar forkynte det nye feminist-evangeliet, at det å nyte seg sjølv er ein viktig del av det å vere ei sunn, veltilpassa kvinne.» (65)
4. Sex er ikkje reservert for kjærleik og ekteskap. Tidsskrift som Glamour og Cosmopolitan oppmodar unge kvinner å «gje jarnet på fyrste date», «glo openlyst på menn» og vere ein atlet i senga. Der finst ingen diskusjon om ekteskap eller familie (160). Slike kvinner kan ikkje stole nok på ein mann til å overgje seg sjølv til kjærleik.
5. Sjølvrealisering ligg i karrieresuksess, ikkje ektemann og familie. «Dei sosiale premiane rundt det å ha ein jobb er kritisk til kjensla eins av verdigheit og sjølvverd,» sa Betty Friedan. Faktisk «er jobbar flest djupt ordinære,» observerer Blyth (35-36).

Altso er mange kvinner spalta i sine forsøk på å forsone sine naturlege instinkt med oppfordringar om å gjere det motsette [av sine naturlege instinkt]. Vrakgodset – øydelagde familiar og dysfunksjonelle menneske – ligg strødd overalt.

På same tid retta Playboy Magazine ein liknande bodskap mot menn. Du trong ikkje å gifte deg for å ha sex. Ekteskap og barn er noko herk.

Konklusjon

Dette konsekvente trommeslaget frå media er organisert hjernevask. Samfunnet har blitt fullstendig underminert av sentralbankkartellet gjennom å bruke ei satanisk sekt, frimureriet, som sitt primærinstrument. Dei fleste frimurarar er uvetande om sanninga, men eigarane av massemedia veit det inderleg.

Vi bruke å seie «so amerikansk som morskap og eplepai». Berre satanistar vil slå i stykke morskap. Langt frå å myndiggjere kvinner, har feminisme avkjønna mange. Den har frårøva dei ei trygg og verdsett sosial rolle og redusert dei til sexobjekt og erstattelege arbeidarar.

Luciferianarar fremjar opprør fordi dei går imot det som er naturleg og som fører til lykke. Som sitt symbol Lucifer, ønskjer dei å leike Gud.

Guds kjærleik kan sjåast når ei kvinne vier seg til ektemannen og barna. Altso må bankierane øydeleggje den.